Eskiden Erzurumluyduk...

Şairin ifadesiyle 'yolun yarısı' na merdiven dayamış biri olarak arkamda bıraktığım yıllara şöyle bir baktığımda;  geçen her yılın, dilimden   Erzurum ağzından birçok kelimeyi götürdüğünü üzülürek görmekteyim.

Artık sabahları uyandığımda elimi ve yüzümü peşkirle kurulamıyorum.

Oturduğum kahvaltı sofrasında akşamdan kalan kerti ekmek yok. Çayı karıştırmak için mablağ da.

Guymak da silindi hafızamdan, hıngel de...

Kavutu, lobiyayı, haşılı sormayın lütfen.

Kala kala bir kartol kaldı ki onun da eli kulağındadır çekilmek için aramızdan.

Guşganayla yerdik yemeği tencereler girmemişken hayatımıza.

Sımışkamız vardı bizim, godi da beşe yer, maşabadan su içerdik.

Ezemizin, bibimizin, emicemizin elini öperdik bayramlarda.

Birbirimizin gardaşıydık kankaya inat.

Emioğlu, dayıkızı, ezekızı vardı kuzen girmeden dilimize.

Sokaklarımızda gudikler, cücükler, pisikler, culuklar gezerdi.

Holla çelik oynardık, itti bittiydi saklambaçın adı.

Fırfırik çevirirdik bizler.

Top oynarken fısalırdı topumuz o zamanlar. Ve fenikirdi topu patlayan arkadaşımız.

Telisle alırdık kışlık erzağımızı, yakacağımızı.

Gociğimiz vardı bizim, dalımıza giydiğimiz.

Kulliğimiz vardı başımıza geçirdiğimiz.

Haftada bir çimerdik biz eskiden, duş almak yoktu o zamanlar.

Aramızda devamsızlar da vardı, saggal delileri de.

Hele cıfıtlarımız, cırbağalarımız saymakla bitmezdi herslendiğimizde.

Zöhöre kalkardık ramazanlarda, harafalık toplanırdı bayramdan önce.

Çocuklar oyun oynarken birbirlerine kızdıklarında 'cığızlık yapma' derlerdi eskiden.

İş kavgaya döndüğünde ise mehlenin kadınları girerdi araya.

Kadınlarımız yaşmak bağlardı, ola ahılli diye seslenirdi bizlere.

Hacı babamız vardı bizim büyük babaya inat,  her akşam bize  mesel anlatan.

Bebeklerimiz dadahla büyürdü. Kokorla da korkutulurdu yaramaz çocuklarımız.

Berberlerde saçlarımızı dıbıza vurdururduk geçmişte,  kuaförler açılmamıştı daha.

Tanko tanko gezenimiz de vardı, salahane dolaşanımızda.

Hele bir Limone hastanemizle Eller bankamız vardı ki analarımızın dilinden düşmeyen sormayın gitsin.

Sözün özü bir Erzurumluluk vardı eskiden, Erzurum ağzını 'celirem, cidirem' saçmalığına hapsetmeyecek kadar ağzına sahip çıkan,  koruyan.