Ey Efendiler bari Yakutiye'ye kıymayın!

Erzurum bir vücutsa bel kemiği Yakutiye değil midir?

O zaman;  Ey saygın efendiler!

Bu şehre kıymayın!

***

At izinin, it izine karıştığı bir süreçten geçiyoruz.

Kiminn;  partili, kimin partisiz...

Kimin; şehirli, kimin köylü...

Kimin; ithal, kimin yerli...

Kimin; başarılı, kimin başarısız...

Kimin; dertli, kimin söylegen...

Kimin; akıllı, kimin deli...

Kimin; Erzurumlu, kimin Dadaş...

... olduğu bilinmeyen günlerde yaşıyoruz.

***

Üç gün önce tüm ajanslar ve gazetelerde bir haber vardı.

"Yakutiye birer birer yıkıyor..." diye.

Haberin içeriğinde, Yakutiye Belediyesi'nin ilçe sınırları içerisinde yer alan ve çevreye tehlike saçan metruk binaları yıkdığından bahsediliyordu. Aynı haberde Yakutiye Belediye Başkanı Ali Korkut'un,  şu sözlerine de yer veriliyordu:

"Belediye olarak Valilik ve Emniyet Müdürlüğümüz ile koordineli bir çalışma yürütüyoruz.  Ekiplerimiz , Emniyet Müdürlüğümüzden gelen bilgileri dikkate alınarak; ilçemizdeki terk edilmiş ve suç mahalli olmaya uygun yerleri tespit ediyor. Bu tespitler sonrası ilçemizdeki metruk binalar yıkılıyor. Bu suç mahalleri yıkıldıkça çevre sakinleri de rahat nefes alıyor... "

Bu açıklamanın üzerinden 24 saat geçmemişti ki; bir akşam vakti yine aynı ajanslar bir başka haberi 'Flaş.. Flaş...' diye duyurdu.

Erzurum'un göbeğinde, yani Yakutiye'de, bir metruk binada bir genç kız (Emine Karataş, annesi ve erkek kardeşiyle iki göz bir oda da  yaşam derdinde...) işinden çıkıp evine giderken yarı çıplak öldürülmüş olarak bulunmuştu.

Ah... Erzurum...

***

Yukarıdaki ah'ı ma aldırmadan, devam ediyorum. Evet, bu kadim kent son 3-5 yıldır kıyısından köşesinden tarihi geçmişinin kimliği ile buluşmaya başladı.

Her gün önünden geçtiğimiz ama bir türlü mavi çinilerini göremediğimiz Yakutiye, tüm ihtişamıyla karşımıza çıktı.

Bir zamanlar devlet kuran Saltuklular'a başkent olan Anadolu'nun bu gümrük kapısında,  İlhanlılar'ın  mührü  olan ve birilerinin önüne tuvalet gömdüğü Çifte Minare'lerin arka bahçesi Üç Kümbetler, cazibe merkezi oldu...

Birilerinin adı; "Erzerom olsun?" diye TBMM'ye, önerge verdiği Erzurum'da 10 bin yıllık Türk izleri gözler önüne serildi. Anadolu'nun en eski kalesinin etrafı o kirli emellere mesken, cinayetlere mekan olmaktan kurtarıldı.

Hem de; hangi büyük adamların bilmem kaç kuruşluk küçük elamanlarına direne direne yapıldı bunlar.

Korkusuzca, bir adamın sadece şehir ve imar bilinciyle 3-5 yıllık cabası bu kentin cilası oldu.

Ama vefa nerede?

Burası Erzurum...

Vefa ise,  İstanbul'da bir semtin adı.. 

Erzurum burası; dünü en erken unutup, bugünü görmeden gelecekteki ranta koşan çıkarcıların elinde oyuncak olmuş.

Dedik ya;

Erzurum bir vücutsa bel kemiği Yakutiye'dir.

***

Ey sadece adı ile yükselen Dadaşım!

Sen, bel kemiğin gibi talanların göbeğine dikilen ve korkmadan, tüm günah ve çıkarcı güruhların beslendıği izbelikleri yıkıp, mikroplardan temizleyen çocuklarına sahip çıkmazsan;  daha kim bilir  hangi şok cinayetlerle titreyeceksin!

Bilesin ki;

Yakutiye'nde korkusuz bekçilerin olmazsa, ne  o ak dağ Palandöken senin olur,  ne de aksaklara oyuncak Aziziye'de kahramanlıkların kalır.

Ve bilesin ki;

Yakutiye yıkılırsa; kim bilir daha kaç yüz Emine'ni eşarbıyla boğarak önüne atarlar...

O zaman; sana da geçmişe ağıt yakmak kalır...

Ki; Yakutiye'si yıkılmış bu Erzurum'u; gökten hangi ak ve pak kar yağarsa yağsın bir daha temizleyemez.